ابوحمزه ثمالی، همو که پدر چهار شهید بود،محضر چهار امام را درک کرد و دعای امام سجاد با نام او پیوند خورد و شد دعای ابوحمزه ثمالی، صبحگاهی به محضر امام باقر علیه السلام رسید. دور باقر العلوم شلوغ بود. خلوت شد، گوش های نامحرم که رفتند امام باقر هم کلام خود را یافت. گفت: ابوحمزه، شک نکن در قیام فرزندم مهدی، پدر و مادرم به فدایش باد، هفتمین نفر بعد از من است ، می اید و سیاهی بیداد را به سپیدی داد بر می کند و گیتی را گلستان می کند. شاید لحظاتی به سکوت گذشت. امام تازه گوش شنوا پیدا کرده و رازگوئی اش گل کرده است...جابر تابه حال در ایه 36 سوره توبه تدبر کرده ای؟ ان سان که خداوند می گوید: ماه ها نزد خدا دوازده ماه است، چهار ماه از این ماه ها ماه حرام است( و در آن جنگ ممنوع است) اینست دین قیم و راست. ستم نکنید بر خودتان...   جابر آیا یهودیان و مسیحیان نمی دانند که سال دوازده ماه است: محرم و صفر و ...؟ آیا نمی دانند که ازدیرباز از زمان ابراهیم خلیل چهار ماه رجب و ذیقعده و ذیحجه و محرم جنگ حرام بوده و حتی خونریزان عرب آن را پاس می داشتند؟ پس دانستن اینها چه تحفه و تافته جدا بافته ای است  که همه از آن سر در می آورند چه مسلمان و چه غیر مسلمان،  

خدا می داند که در دل فقیه قصه ما، ابوحمزه ثمالی چه زلزله ای بپا شد؟ آه خدایا! مگر نه اینکه صدها بار این ایه را خوانده ام پس چرا اندکی تدبر را خرجش نکرده ام؟ براستی این چه دوازده ماه و چهار ماهی است که دانستنش قوام دین خداست. تازه خدا می گوید در حق خودتان ظلم نکنید؟ ظلم به خویشتن بخاطر ماه و سال؟

تلنگرِ باقرِ آل محمد امانش را برید. اما مقتدا مریدش را جان به لب نکرد و چنین لبان مبارکش نواخت: منظور از دوازده ما دوازده امام است و منظور ازچهار ماه حرام چهار امامی است که نامشان علی است. علی بن ابیطالب، علی بن الحسین،علی بن موسی الرضا، علی بن محمد الهادی.آری جابر، علی اسمی است که خداود از نام خودش مشتق کرده ، اینها شدند نازدانه خدا و هم نام خدا...

 

برگرفته از بحار الانوار، ج24، ص242    






برچسب ها : امام رضا