در این چند هفته پای ثابت رسانه های دیداری وشنیداری حوادث خاورمیانه ومخصوصا چند کشور عربی منطقه است.نمایشنامه ای که با خودسوزی یک جوان در تونس آغاز شد وهنوز هم ادامه دارد.تصاویر همه گویا است .از مصر ولیبی تا یمن وبحرین واردن همه وهمه غیرت دینی شان به جوش آمده وبا گذار از حساسیت های قومی وپان عربیسم ،خواسته های اسلامی حتی توقعات به حق اقتصادی مردمان این کشور ها را به حاشیه رانده وکلمه حکومت اسلامی بیشتر از هر زمان دیگری شنیده می شود.

اینجا خاورمیانه است.همانجا که قرار بود حیاط خلوت وبهار خواب! آمریکا باشد وامروز وضع جور دیگری رقم خورده است.همه جا صدای اعتراض بلند است ونماز های جمعه شلوغ ترین جمعیت های نمازگزار را تجربه می کنند.بر خلاف روزهای اول که خبری از جماعت خانم ها نبود آنها هم آمده اند تا برخلاف میل حکومت هایشان نوعی نقش تعیین کننده سیاسی را در کارنامه خود ثبت کنند .

اما صدایی که از بحرین می رسد متفاوت است.خوب که گوش می کنی خبر از حسین است وقیام حسین.رهبران مذهبی برای تو آشناترند تا جاهای دیگر.اگر در میدان التحریر قاهره ندای (الشعب یرید اسقاط النظام)را شنیدی نتیجه اش این شد که یک نظامی رفت ونظامی دیگری جای او آمد .به همین راحتی انقلاب را مصادره کردند وجمعیت چند میلیونی قاهره را فرستادند دنبال غاز چرانی!اما وقتی گل سرسبد خواسته های ملتی برگرفته از قیام خونین اباعبدالله و(هیهات منا الذله ) باشد این جوشش نه ایستایی را تجربه می کند ونه فرسایشی شدن را.هیهات منا الذله یعنی ما می دانیم رسیدن به مروارید استقلال خون می خواهد.قوت واراده ای می خواهد تا بر سفتی صدف غلبه کند ورنگ روشنایی مروارید جلا بخش چشمان شود.خون شهدای قیام شیعیان بحرین که بسیاری از اهل تسنن را هم به دنبال خود کشیده است فورانی از خون مظلومانه حسین است در آبهای خلیج فارس وتبلوری تازه است از تشیع پسا کربلایی.برای رسیدن به این پیروزی باید عاشقانه وارد کارزار شد وعباس وار فداکاری کرد.واین هم دعای من است برای این شور ونوا:

اَمّن یجیب المظطر اذا دعاه ویکشف السوء(نمل.62)




برچسب ها : سیاسی