انتخابات مثل مقدمه ابن خلدون است بر کتاب تاریخش.مقدمه از ذی المقدمه مشهورتر شده طوری که ابن خلدون را با نام مقدمه ابن خلدون می شناسند.مقدمه ای مفید وجامع در باره سیر تطور علوم ورشته های مخلتف دانش که منبع بسیاری از تحقیقات وپژوهش ها شده است. رای دادن در انتخابات هم به دقیقه نمی رسد ولی امان از مقدمه چند ماهه اش!

در این مقدمه شما ممکن است با تفسیر های جدیدی از زهد ومردم داری وخدمت مواجه شوید و چشمتان به مصادیقی ابداع شده از فضائل اخلاقی روشن شود به طوری که گاه گذاشتن کیسه زباله همسایه در سر کوچه، بخشش اجباری وحیثیتی جا به همان همسایه در صف بانک و زیر نگرفتن کودک خردسال همو توسط اتومبیل شخصی ! به نوعی مردم داری به حساب می آید.و در این زیر وبم تبلیغات کم نیستند کسانی که سعی می کنند با استفاده از تمام ابزار تبلیغاتی ممکن ولو جغجغه این کمالات دو هزار وچندی را به گوش گاهواره نشینان و پوشک پوشان هم برسانند.

از سوی دیگر هر چه به انتخابات یعنی بزرگترین ماراتن سیاسی نزدیک می شویم گفتمان (یکی به نعل ویکی به میخ)هم شدید فربه شده واضافه وزن پیدا می کند.گو اینکه ناف تبلیغات انتخاباتی را با چاقوی انتقاد از همه جا وهمه کس(جز خود!)بریده اند.در این ایام برخی وعده ها شنیدنی است .از  دخالت در امورات الهی مانند قول به بارش باران وآبسالی گرفته وتا وعده ایجاد یک کارخانه به ده ها روستای مختلف!

باید خوب نگاه کنیم وحتی خجالت نکشیم واز صاحبان بصیرت عینکی قرض کنیم! ما نماینده از خود گذشته می خواهیم ونه از معیار گذشته.تبعیت قولی و فعلی از بادا ومباد های ولی فقیه ونگاهی عاشقانه ومطیعانه داشتن به این درگاه ، وهم چنین برائت های صریح وبدون تعارف از فتنه وفتنه گران به همراه عقبه ای قابل توجه  که او را از جرگه ساکتین فتنه خارج کند از مهم ترین معیاری های ماست. ما کسی را می خواهیم که بداند وبفهمد درد دین داران را .همان کسانی که با دین نفس می کشند و پاره های تنشان را فدا کرده اند برای لبیک گویی به نائب امام زمان.کسی که درد ارزشهای کارتن خواب و رساله نشین را داشته باشد واسیر زر سالاران وزور مداران نشود.نه به شادخواری ورفاه زدگی رو آورد ونه درک معوج از واقعیات داشته باشد.کسی به هنگام عمل ، امل ها را بر باد ندهد و تشنه معنا باشد.

ما برای خانه ملت رابین هود وزنگ تفریح دیگران بودن نمی خواهیم بلکه نماینده می خواهیم.