هویت، جان و ناموس یک وطن است. وسعت مهم نیست، فرقی ندارد که واتیکان چند هزار متری باشی یا روسیه چند میلیون کیلومتر مربعی.مهم هویت و شناسنامه توست یعنی تو را به چه می شناسند ؟ به ساحل و جنگل های زیبایت! به کارخانه های غول پیکر و رشد اقتصادی رعدآسایت! به بمب های بی مروت و زرادخانه های نسل برکن ! به تمدن چند هزار ساله ات ، به ساحل زیبا و رویایی و یا رقاصه های هرزه! .... 

ایران را به چه می شناسند؟  در این چند روزه که بحث درباره شعار مرگ بر آمریکا بالا گرفته است و بعضی مصلحت نشینان (و نه لزوما مصلحت دانان) آن را بر نمی تابند ذکر یک خاطره مربوط به سفرم به هندوستان در سال 91 خالی از لطف نیست. این خاطره را سه ماه بعد از بازگشت به ایران در سخنرانی قبل از خطبه های نماز جمعه شهرضا در ماه مبارک رمضان برای نمازگزاران پرشمار بیان کردم که مورد توجه خیلی ها واقع شد و هنوز که هنوز است گاه و بیگاه از آن یاد می کنند. 

روز نهم سفر....شهر بنارس که رودخانه مقدس گَنگ را در خود جای داده و محترم ترین نقطه جهان برای هندوهاست که البته تعداد زیادی  مسلمان هم در آن زندگی می کنند.بعداز ظهر رفتیم برای خرید به بازار این شهر که صد البته پارچه و منسوجاتش در کیفیت و ارزانی شهره اند.  مغازه دوم یا سومی بود که خرید می کردم. فروشنده خنده روی هندی پرسید کجایی هستید؟ گفتم ایرانی؟ صحبت را قطع نکردم و گفتم تهران را می شناسی؟ گفت: نه ! تهران کجاست؟ خنده ام گرفت .انگار نه انگار که اگر پاکستان را که تا هفتاد سال پیش جزء هند بود فاکتور بگیریم ایران همسایه دیوار به دیوارشان است و اما اینان هیچگاه  گربه وطنم ! را از روی نقشه ندیده اند.گفتم : پس قاعدتا کوروش و تخت جمشیدو دماوند و سبلان و اصفهان و شیراز و... را هم نمی شناسی! تعجب روی تعجب هاج و واج به من نگاه کرد گویی که این کلمات را برای اولین بار می شنفت! از کوره در رفتم و گفتم پس از ایران چه می دانی؟ با همان انگلیسی مخلوط به اردو  گفت فقط می دانم که ایران تنها کشوری است که جلوی آمریکا ایستاده است..... 

حیدر، راهنمایمان را می گویم! وقتی قضیه را شنید سری به تصدیق تکان داد و گفت هندی ها ایرانی ها را به یک نشانه می شناسند و بس! ... مرگ بر آمریکا!

 

 


 

 




برچسب ها : سیاسی برچسب ها : خاطره برچسب ها : سفرنامه هندوستان