نامه فلسطین نه چندان خیلی آزاد این روز ها جانسوزتر شده وبا گذشت بیش از شش دهه تبدیل به پهن نامه شده است.به قول عرفان پاس کرده ها فلسطین یقظه جهان اسلام است.شصت سال گذشت اما نه شمشیر بازی خائن الحرمین با بوش اسرائیل را ترساند ونه خمیازه های پشت میزهای اتحادیه عرب کسی را از خواب بیدار کرد.

بعضی ها می گویند واژه فلسطین یائسه وسالخورده شده است وکم کم تبدیل به امری عادی واصطلاحا یک نوع تفریح اما از نوع خشن وخونی شده است.اما مگر خون های تازه را می شود انکار کرد.مخصوصا با حادثه کشتی صلح که همراه با آب مدیترانه دریایی شده است.

بعضی دیگر با قیافه های حق به جانب ودر ژستی وکیل الدیانه می گویند:اصلا فلسطین بما چه ؟یک مشت .....!!!

اینان یادشان رفته است که قدس سالهاست که چشم انتظار یک مهمان عزیز اما غائب است .ما هنوز مهمان خانه را آب وجاروب نزده با چه روئی صبح های جمعه با دوربین های شبکه یک پز ندبه هایمان را می دهیم؟ 

ای فلسطین!ای که مساحت ایران من صدوشصت تا مثل تو را به راحتی آب خوردن جا می دهد.ای خانه دوم قدسیان! صبح بخیر

 

 




برچسب ها : فلسطین