مفهوم انتظار از تاریخی ترین مفاهیم و ارزش ها در میان بشر است.گذشته از ادیان الهی حتی الحادی ترین مکاتب هم به نوعی وعده نجات داده وظهور یک منجی را دور از دسترس ندانسته اند.اما کم نبوده اند ارزش ها ومفهوم های مقدسی که بخاطر  کم کاری ویا هوای نفس مثله شده اند و به ضرب چاقوی بدفهمی مجروح گشته اند.از شما چه پنهان که یکی از همین کلمات وگزاره های مظلوم همین بحث انتظار فرج است که طبق فرمایش پیامبر افضل اعمال بوده وعبادت به حساب می آید.

اما شرح این مظلومیت!

انتظار ها  در یک تقسیم اولیه بر دو دسته اند.بعضی انتظار ها هستند که انسانها توان عقب انداختن ویا جلو انداختن مطلوب را ندارند وبعض از انتظار ها برعکسند،یعنی حسن اختیار ویا سوء اختیار آدمیان در تعجیل ویا تاجیل آن حسابی کارساز و تاثیر گزار است.قسم اول مانند اینکه شخصی در میان اقیانوس گیر افتاده و تنها یک تنه درخت توانسته است که او را زنده نگهدارد.این چنین شخصی تنها مترصد رسیدن قایق نجات است وعملا هیچ کار دیگری برای زودتر رسیدن کشتی نجات نمی تواند انجام بدهد.مثال دسته دوم مانند انتظار یک مهندس برای افتتاح یک پروژه عمرانی است.کم نبوده اند طرح های عظیم ملی که بخاطر توانایی و ورزیدگی عوامل آن زودتر از موعد افتتاح شده اند و از سوی دگر کم ندیده ایم ساختمان های کوچکی که سالهاست باد و خاک می خورند!

خیلی از عاشقان امام عصر انتظار فرج حضرت را از نوع اول می دانند.این دسته از منتظر ین اگر چه از نوعی امید وهم چنین مقاومت بهره می برند اما عملا تنها هنرشان اینست که منتظر بمانند که علایم ظهور کی واقع می شود.منتظر ند دجال نامی خروج کند وگوشهایشان را تیز می کنند تا صیحه آسمانی را بشنوند.این گروه در خوش بینانه ترین حالت می گویند ما ظلم وفساد نمی کنیم ولیکن جلوی ظلم وفساد را هم نمی گیریم چون عمل ما تاثیری در زودتر واقع شدن ظهور ندارد.در قاموس این گروه لزوم نهی از منکر و جهاد با کافر و تبعیت از ولی فقیه ونائب امام زمان بیش از آنکه یک واقعیت شرعی والهی باشد نوعی مانور فقهی محسوب می شود!

اما انتظار نوع دوم علاوه بر امید ومقاومت دارای ویژگی مهم دیگری نیز هست وآن ویژگی حرکت و پویائی  است. دسته ای  از منتظران مانند گروه اول منفعل وسست عمل نمی کنند.اینان معتقدند بسیاری از دست اندازها وسرعت گیر های ظهور را خود ما می توانیم رفع کنیم.این گروه توقع معجزه ندارند که صرفا شب بخوابند وصبح بیدار شوند  و ببینند صیحه انا المهدی بلند شده است.منتظران دسته دوم اولا مراقبند که با گناه ومعصیت موجب تاجیل وعقب افتادن ظهور نشوند و ثانیا با نهی از منکر وتبعیت محض از مرجعیت در پی تعجیل در ظهورند.مهم ترین فلسفه غیبت از نگاه این گروه عدم وجود کمی وکیفی یار است.این گروه در پی زمینه سازی ظهورند وبه تعبیر روایات زاهدان در شب هستند ودر روز همچون شیر غرنده به سپاه ظلم می غرند.(رهبان بالیل ،لیوث بالنهار).اینان گنج هایی هستند که از جنس طلا ونقره نیستند.عزمی نافذ دارند وشهادت طلبند.وصد البته در کنار همه اینها دعا را هم فراموش نمی کنند.

حال به روایات انتظار نگاهی دوباره کنیم؟

پیامبر اکرم(ص) فرمود:برترین اعمال امت من انتظار است(افضل اعمال امتی الانتظار).وهمو فرمود:انتظار فرج خود عبادت است(انتظار الفرج عباده)و در حدیث دیگری چنین سرود که منتظر امر ما،چونان کسی است که در راه خدا به خون خود غلتیده باشد(المنتظر لامرنا کالمتشحط بدمه)

حال خود قضاوت کنید که کدام نوع انتظار عبادت،افضل اعمال وبه مثابه در خون غلتیدن در راه خداست؟