شهید حاج ولی الله کشوری

نامی که این روزها در شهرضا زیاد شنیده می شود.شهری که در تعداد شهید وجانباز یک سر وگردن از بقیه شهرهای هم جمعیتش بالاتر است وامروز داغدار قافله سالار جانبازان خویش است.کسی که اسوه رزم وخستگی ناپذیری بود در زمان دفاع،نماد صبر وپایداری بود در برهه سختی ها و رنج ها،مرد دلداری وتوصیه به صبر بود در  گاهِ پشیمانی و درماندگی بعضی از همقطارانش و وفادار خوبی بود به دوستان شهیدش که بلاخره به آنان ملحق شد.

دیروز عصر،در جوار هم قطارانی شهید وپیشاپیش امام زاده ای شهید آرام گرفت و در آن سوی ،مهمانی جدیدی در ملکوت بپا شد....

درب باغ شهادت هیچ گاه بسته شدنی نیست فقط نکته اش اینست که در آخرالزمان خداوند شهدا را گلچین می کند وبس

قطعه اول گلزار شهدای شهرضا در یک غروب زیبا

حدیث مشتاقی ومهجوری است.در دیدار طلاب وروحانیون با رهبر آنقدر حضرات موج مکزیکی راه انداختند وهجوم به جلو زیاد بود که در مدت نود دقیقه سخنرانی آقا به زور دو سه دقیقه جایگاه را دیدم وبعد از آن یا ستون می دیدم ویا علمای اعلام را .بنابر این دیگر عجیب نیست که ساعت سه نیمه شب در کوه خضر نبی به دنبال رهبر باشیم مخصوصا اگر کسی که بتو خبر داده باشدهمیشه یک پای ثابتش در   دفتر رهبری  باشد.این حکایت نقل الان نیست که فی الحال  آقا اصلا قم نیستند مال حدود هشت روز پیش است.

ساعت سه نیمه شب یک از رفقای پراید دارمان را به مدد موبایل از خواب بیدار کردیم وقضیه را گفتم .نامردی نکرد و هنوز خودم سرکوچه نرسیده از آن سر قم به دنبالم آمده بود .حدود بیست دقیقه ای گذشت که به کوه خضر نبی رسیدیم .کوه که چه عرض کنم تپه ای سفید رنگ در حاشیه جنوبی قم ونزدیک جمکران که در جمعه ها هم فال معنویت است وهم تماشای تجدد دوهز ار و چندی!کوهی که قله اش مسجدی است منسوب به خضر نبی ودامنه اش قرار گاه چهارده شهید گمنام از نوع مطلق(یعنی هم قبل از خاکسپار ی وهم بعد از آن!).به کوه که رسیدیم دیدیم :ای داد وبیداد دست روی دست زیاد است وماشین روی ماشین کم نیست.ظاهرا آن مقام مسئول کسی را از قلم نینداخته بود وبعضی ها از اول شب آنهم بهمراه خانواده در ماشین نشسته بودند وچشم براه یک سید بزرگوار.

عمامه سیاهم به اضافه تاریکی نسبی آن شب نزدیک بود درد سر ساز شود .یکدفعه هفت هشت نفر از اینور وآنور ماشین پیدا شدند تا بیایند دست بوسی!حالا بدو کی بدو.اما حساب نکرده بودند که رهبر عینک دارد وحداقل چند تا همراه ! امیدها ناامید شد والبته دست من هم در قبا باقی ماند در حسر ت یک بوسه جانانه!.با رفیق دربه در کرده مان راه های خاکی را گز کردیم تا برسیم به قله

ایران ،قم ،خیابان نوزده دی.......این آدرس، امروز صبح در تمام خبرگزاریها مخابره شد.میراث داران وصاحبان اصلی نوزده دی سال پنجاه وشش در خیابان نوزده دی جمع شدند اما با سی و چند سال فاصله..جوان تر ها بیاد نمی آورند اما پیران صحنه ها برایشان تجدید وبازخوانی می شود .

قم خال لب انقلاب وتشیع است .نماد تمام رخ(فاستبقوا الخیرات) است .تفسیر به روز (رجال کزبر الحدید لا یحرکهم العواصف) است و حقیقت ناب (یحبهم وبحبونه) مگر می شود شهر دگری در استقبال از نائب امام زمان رو دست قم بزند.با اینکه تا میدان آستانه یعنی جایگاه اصلی استقبال از رهبر فاصله زیادی داشتم اما جایتان خالی! داشتیم خفه می شدیم .کاش آن جماعت بزک کرده در روز تشییع جنازه آشیخ !!که تا روز قبلش نمی دانستند رساله عملیه خواندنی است یا خوردنی !(همان رکورد داران نماز جمعه با کفش ! را عرض می کنم)امروز بودند وکمی بواسیرشان شدت می یافت !انشاءالله که از تلویزیون می بینند و تشدید کسالت وعارضه می شود.....

مراسم استقبال طول کشید ،همه آمده بودند ،خردسال وکلان سال ،از ریش دو کیلومتری پیدا می شد تا سبیل دو کیلویی، مکلاّ ومعمم‍ با انواع گلها وپوسترها ،از هر چه دم پایشان می رسید بالا می رفتند تا حضرت دوست را در آن ماشین معروف سفید رنگ ببینند از تیربرق گرفته تا دو چرخه وخلق الله ......

رهبر سخنرانی اش نسبتا کوتاه بود .از شهر قم گفت وافزود موسسان این شهر یعنی خاندان اشعری این بلد را بعنوان دفاع از خاندان آل الله سامان دادند.از بی اثر بودن تحریم ها گفت ،هشدارمان داد از فرقه های ضاله وعرفان های تقلبی وکلیساهای خانگی ،از خون های ریخته شده در خیابان چهار مردان وخیابان ارم گفت و چنین سرود که مسئولین به زودی مشکل آب قم را حل کنند....

و چه ها خواهدشد در استقبال ازامام زمان ومکان........و آن سان که تاریخ از نو جان می گیرد ومورخان در تاریخ ظهورش می نویسند :1/1/1

گفتم چو بیائی غم دل با تو بگویم      چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیائی

تا کور شود هر آنکه نتواند دید

کاش ما همیشه شهید گمنام داشتیم .نمی دانم این آرزو علیه السلام است یا نه ولی  با دو چشم خود می بیینم که دو قطعه استخوان چقدر دلها را تکان می دهد.به خیلی ها تلنگر می زند وبعضی ها را شرمنده می کند والبته خیلی ها را مصمم.نمی دانم اولین شهید گمنام تاریخ کیست ولی هرکه هست خدا برکاتش را دوبله کند که چه سنت خوبی را برای همیشه تاریخ راه انداخت تا با گمنامی خودش بعضی جویای نامها را سر جایشان بنشاند تا کمتر زیپ شلوار دنیا را باز وبسته کنند!

کتاب آسمانی ما مسلمین شهیدان را این طور توصیف می کند (فرحین ما آتاهم الله من فضله)می دانید ترجمه داش مشتی وخالص فارسی این تکه از آیه 170 سوره آل عمران چه می شود.یعنی شهدا شاد شاد شاد هستند.تاکیدات ظاهری وباطنی این آیه آنقدر زیاد است که لغت فارسی حتی به مدد جد اندر جد  فردوسی هم نمی تواند حق آن را ادا کند.

سال 88با تمام حوادث تلخ وشیرینش تمام شد وسال نو با شعار همت مضاعف وکار مضاعف شروع گشت.زهر فتنه 88وهم چنین پادزهر آن در نهم دی و22بهمن ، آن را سالی ماندگار در تاریخ معاصر ایران نمود .کمی به عقب تر برگردیم وخاطرات گروه های تفحص جنگ را مرور کنیم .آن گاه که با زحمت زیاد خاک های سفت را کنار می زدند تا شاید درخشش پلاکی در زیر نور خورشید سوزان خوزستان خستگی را از تن آنان بیرون کند وسرنوشت رزمنده ای دیگر مشخص شود وپلاکی به جمع شناسه های مقدس آن دوران اضافه گردد .اگر درب باغ شهادت تنها در هشت سال جنگ تا آخرین لولا باز شد اما در سالهای بعد پلاک های زیادی زینت بخش هر کوی وبرزن شدند .گاه حتی خبری از پلاک رسمی نبود وشهدای گمنام با جسمشان در همه جای ایران ماندگار شدند .از مساجد ودانشگاه ها گرفته تا میادین وتفریح گاه ها .

بعد از جنگ خاکریز جنگی جدیدی هویدا شد که البته در دهه هشتاد نمود بسیار بیشتری پیدا کرده است .جنبش بلاگ ها یکی یکی اظهار وچود نمودند وفتنه 88را رقم زدند .اگردر زمانی شرط پلاک دار شدن صداقت بود اما در این وادی خبری از این چیزها نیست و وقتی شما بعنوان یک فرد تازه وارد می خواهید اقدام به تاسیس وبلاگی جدید کنید اولین کامنتی که با آن مواجه می شوید اینست که لازم نیست اسم واقعی خود را وارد کنید .یعنی شما از هدهد حیوان هم بی خبرتر می شوید چون او لاافل در داستان سلیمان  چنسیت حاکم مشرک را فهمید ولی ما نمی دانیم دوست بلاگی مان اصلا زن است یا مرد.اگز پلاک دارهای دهه 60با کمال شوق در شب های عملیات روی سیم های خاردار می خوابیدند تا بقیه گردان از روی بدن آنها رد شوند اما بلاگ های 88نه در جبهه های خارج از خانه ،بلکه  از پشت مانیتور ها مشغول شهید سازی بودند!

آری ،سال 68 جنگ تمام شد .در دهگان دوم انقلاب یعنی سال 78فتنه کوچک اما بسیار بودار بنام کوی دانشگاه خبرساز شد .در دهگان سوم انقلاب سفره فتنه انتخابات عملا تا پایان سال 88ادامه پیدا کرد واگر نبود برکت وشیدائی پلاک های 68،جنگ بلاگی 88به این زودی ها جمع وجور نمی شد .دهه چهارم انقلاب آغاز شده است همراه با تلاش مضاعف دشمنان برای تفکیک ملیت ها از تدین ها تا چنین بسرابند اسلام مال ایرانی ها نیست وتنها غریبه ای خوش نشین است.همتی مضاعف باید تا ازهمین الان جلوی فتنه 98را بگیریم .هرچه به آرمانهای پلاک دارهای 68نزدیک تر شویم انقلاب را از دست بلاگ های بی وجدان بیشتر نچات می دهیم .

به امید اینکه با تلاشی شگرف بلاگ ها را فتح کرده ودر عرصه مجازانه تنها سخنانی از جنس حقیقت یافت شود .