تازه از مجلس روضه برگشته بودند. پدر و مادری فرهنگی به همراه دو پسر قند عسل. شاید از روشن شدن لامپ های هال و زیاد کردن شعله بخاری دو دقیقه ای بیش نگذشته بود که پسر کوچک تر با حالتی جدی و معصومانه و عاری از هر گونه طنز و شیطنت رو به مادرش کرد و گفت : مامان تو  اصلا چادرت را دوست نداری.

مادر خانه در حال رفتن به آشپزخانه وقتی با این خطبه کودک ابتدایی خویش مواجه شد یکدفعه ترمز زد و شاید در حالی که صورتش مثل کوره سرخ شده بود در جوابی عتاب آلود گفت چشمم روشن این حرف ها رو کی یادت داده؟ اگه من چادر رو دوست نداشتم که نمی پوشیدم؟ خوبه همین الان از روضه اومدیما!!!

مامان کسی به من یاد نداده ، خودم فهمیدم.

از کجا؟

من خودم این قدر به عروسک انگری بردز (Angry birds)علاقه دارم که حتی وقتی دیروز رفتم حمام با خودم بردمش. اما تو وقتی میای خونه چادرت را پرت می کنی روی مبل و تا نیم ساعت بعد هم جمع و جور ومرتبش نمی کنی؟

و مادری که هاج و واج مانده بدون جواب......

این خاطره را که محرم همین امسال رخ داده ، همان مادر برای خانم بنده تعریف کرده است!

حجاب کامل خانم مه لقا جان بزرگ عضو تیم تیراندازی بانوان ایران حاضر در المپیک لندن به سوژه اول رسانه های تصویری جهان تبدیل شد. حجابی که سالهاست لندن نشینان در پی حذف  رسانهای آن به هر طریق ممکن هستند اما حالا ناگزیر قاب دوربین های آنان را پر کرده است.

بعید می دانم در طول تاریخ بشر واژه ای تودل بروتر از آزادی در مباحث کلان سیاسی واجتماعی وجود داشته باشد.کلمه ای مفید ، مختصر وصد البته راه باز کن وبرای خیلی ها کار چاق کن! چیزی شبیه آچار فرانسه است که می توانید  هر قانون خرد وکلانی که نگاه چپ به امیال و منافع شما کند را براحتی از میان بر دارید. خرج زیادی ندارد .فقط چند تا آدم قد بلند و پوست کلفت می خواهد باضافه دو سه تا پلاکارد رنگارنگ در محکومیت نقض آزادی آن وقت است که طرف مقابلتان باید دراز گوش بیاورد و باقالی بار کند.....

یکی از مهم ترین جاهایی که آزادی نقش پیراهن عثمان را بازی کرده و می کند  مساله حجاب است. خدا می داند که بازی گردان های این حکایت چقدر آدم های معصوم را به اسم اینکه حجاب منافی با آزادی است از این ضروری دین دلزده ویا حتی متنفر کرده اند. همینکه اسم حجاب را می آوری از جهات شش گانه به سویت حمله می کنند که ای آقا پس آزادی چه می شود؟ من هم در چنین مواقعی فقط یک سوال می پرسم وبس.آزادی یعنی چه؟ اینجاست که همه ....

آزادی مفهومی مقایسه ای وسنجشی است.به اصطلاح اهل فن مفهوم فلسفی است یعنی باید چیزی با چیز دگری سنجیده شود تا مفهوم انتزاع شود.خب ما انسان را با چه چیزی مقایسه می کنیم؟ معمولا آنچه که زوج انسان در این موارد حساب می شود هدف خلقت جهان وبطور خاص هدف خلقت انسان است .اگر انسان شناسی مکتبی بر پایه لذت طلبی حداکثری باشد طبیعتا در پی آنست که همیشه لذت ها ومخصوصا لذت جنسی به آسانی و بدون هیچ محدودیت خاصی در دسترس باشد.یعنی اینکه هر آنچه باعث تاخیر در لذت جسمانی انسان می شود به نوعی نقض آزادی است. از لوازم این تفکر مزاحم بودن حجاب وپوشش برای آزادی است.اما اگر هدف را قرب به خداوند بدانیم  و انسان را با حقیقت قرب مقایسه کنیم در این میان گناه و بی بند وباری نوعی مانع  از رسیدن به مقصد به حساب می آید . هر ابزاری که بتواند این موانع را بردارد ما را بیشتر به آزادی می رساند.آزادی در این نگاه متعالی هر ان چیزی است که انسان را بیشتر از گناه دور کند.این آزادی را ممکن است در ظاهر بندگی بنامیم . اشکالی ندارد.ولی این بندگی همان چیزی است که باعث افتخار پیشوایان دین بوده است(کفی بی فخرا ان اکون لک عبدا).

حال به نظر شما به عنوان یک مسلمان حق نداریم بگوییم که حجاب نه مزاحم آزادی بلکه خود آزادی است؟

ارزش ها وسنت های خیر در کشور ما وکلا در میان متدینین یه دو گروه عمده تقسیم می شود. گروهی از کارهای خیر هستند که در میان اهل فن به خیرات شصت وچهاری معروفند .یعنی به نوعی با مقوله شیرین شکم در ارتباطند.شصت وچهار کنایه ای لطیف است از قاشق طبیعی یعنی انگشت شصت باضافه چهار انگشت دیگر!!! باید ونباید هایی که در لیست شصت وچهار قرار می گیرند همیشه خوش اقبال بوده ودر میان کارهای خیر به نوعی بالانشین به حساب می آیند.به عنوان نمونه همین که واو کلمه ولیمه به گوش می رسد همه با ذوق وشوق یکدفعه می شوند با حال.نمونه حی وحاضرش سنت افطاری در ماه مبارک رمضان است که به محض رویت هلال بعضی ادارات با هم کورس افطاری دادن می گزارند.یک شب مخصوص هیئت موسس ومدیران ارشد، شب دیگر همه کارمندان رسمی همراه با خانواده...همین جور برو تا آخر ماه به طوری که هر موجود زنده ای که به نوعی روزانه با آن اداره سروکار داشته باشد را همراه با نسل وذریه اش دعوت می کنند.

در مقابل بعضی ارزش ها هستند که برای مردم نوعی ضد حال است.معمولا واجباتی که به نحوی با دست به جیب شدن مربوط باشد در این قسمت جای می گیرندمثل خمس وزکات و....به قول آن بنده خدا بین حی علی الصلاه وحی علی الزکاه کلی توفیر وفرق وجود دارد.

اگر شوخی را کنار گذاشته وکمی دلسوزانه تر وجدی تر به سیر نزولی وصعودی عمل به ارزشها دقتی کنیم با کمال تاسف می بینیم برخی ارزشها در کشور ما که سابقه کهنی هم دارند در حال کارتن خواب شدن هستن.حیا وعفاف از ارزشهای مهمی است که کم کم در حال رساله نشین شدن است.یا اصلا در رسانه ها مطرح نمی شود ویا اگر هم می شود برای اینست که بعدا در خاتون نامه سرش را ببرند.مستاجر هر نهاد وارگانی که می شود شانه خالی کرده وصاف پرتش می کنند وسط حوض فیضیه! تا کم کم مسئولان فرهنگی تنها نظام سیاسی شیعی جهان رابین هود وزنگ تفریحی باشند برای سوداگران اندام.

پی نوشت : آه صاحب درد را باشد اثر

اصلا لازم نیست جناب اوباما ویا آن کاخ نشین الیزه به خودشان زحمت زیادی بدهند و به زور توی نیروگاه بوشهر و سایت نطنز سرک بکشند تا عِرض خود برده و گاهی زحمت ما را بدارند!فقط کافی است به دوستان خود در تهران وحتی دیگر شهرهای بزرگ ایران یک دوربین ساده بدهند تا بفهمند در ایران براحتی در روز روشن سلاح کشتار جمعی آن هم در خیابان و جلوی  خلق الله دست به دست می شود!

سلاحی که من از آن حرف می زنم اصلا تمایلی به مخفی شدن ندارد و تمام هم وغمش اینست که همه، حتی بازرسان آژانس هم او را تمام قد نگاه کنند و کیف ببرند.این سلاح مخرب را می توان حتی در مرکزی ترین خیابان های قم ومشهد که به عنوان پناهگاه های معنوی ایرانیان معرفی می شود نیز به راحتی یافت.برای زیارت این سلاح ها  شاید در برخی موارد نیاز به عینک های دقیق باشد ولی مطمئن باشید نیازی به ماسک و مجوز سازمان انرژی اتمی و وزارت کشور و این جور حرف ها نیست.محدودیتی هم ندارد . به وفور یافت می شود و در هر سوراخ سمبه ای نوعی کوچک وبزرگی از آن را می توان مشاهده کرد. در خیابان های تهران تابلوی (استعمال دخانیات ممنوع است) را براحتی می توانی پیدا کنی ولی انگار هیچ احد الناسی به این موجودات کشنده توجهی ندارد.

سلاح هائی در قد وقامتی بلند ، رعنا و گاه زیبا، دکوراسیونی از جدیدترین مواد آرایشی،کیمیاگرانی که گاه سنگ پای قزوین را تبدیل به هلوی ناب شمال کرده اند!! هر چه روسری عقب تر کشنده تر وخطرناک تر، حداقلش اینست که کمتر از بمب های خوشه ای نیستند.صورتش دلی را می برد و گفت وشنودش حیائی را سرمی برد و مثله می کند.مانکن های ایرانی رکورد دار تراکم مواد شیمیایی در چند سانتیمتر صورتشان هستند.مخلوطی از رنگ های جور واجور که تشخیص حقیقت وخلق وخوی واقعی افراد را بسیار سخت می کند.نمی دانید رانندگی در کلان شهرهای ایران چقدر هنرمندی می خواهد.یک چشمت باید به خیابان وسواره رو باشد و یک چشم هم دائم پیاده رو را رصد می کند تا از این سلاح ها بی بهره نباشد.

سلاح های کشتار جمعی در خیابان های ایران سالهاست قربانی می گیرد .هر بار به نحوی و گونه ای.این سلاح ها به خانه ها کاری ندارند بلکه خانواده ها را هدف قرار می دهند .با کوتاهی لباسشان عمرها را کوتاه می کنند.امید به دلبران خانه دار را قطع می کنند،بی انصافی ها را متورم  و فربه می کنند  و صد البته شرم وحیا را مستاجر کتاب ها کرده و اخلاق صادق را غریبانه به ربذه تبعید می نمایند.

آقای بانکی مون،پرزندنت اوباما و آقای سارکوزی... کجا را می گردید؟ سلاح های کشتار جمعی  را به راحتی می توانید در خیابان های ایران و با کمترین زحمت پیدا کنید!!!

عکس وتصویر این سلاح ها هم در اینترنت پر است!  زحمتش با خودتان