چند سال پیش، یک موسسه هنری بین بچه های دبستانی سراسر کشور مسابقه ای گذاشتند. فراخوان مسابقه این چنین بود: آرزوهایی که از خدا می خواهید ، روی کاغذ بنویسید و برای ما بفرستید!

همین عنوان ساده با چاشنی معصومیت دست نخورده خردسالی و حس و حال پر نشاط کودکانه کافی بود تا بچه های قدونیم قد مدرسه ای ،آرزوهای رنگارنگ و جورواجور خود را بر کاغذی سفید پیاده کنند و بعد ، همراه پاکتی امانتدار روانه پایتخت کنند به امان خدا. نامه ها که باز شدند دبیرخانه مسابقه دچار جذر و مد بی سابقه دعاهای کودکانه شده بود. از درست شدن و نوشدن چرخ مسابقه داداش کوچولو و چرخ خیاطی مامان و چرخ دستی بابا گرفته تا دعا برای رفوزه شدن بچه همسایه بغلی که همیشه بقیه را مسخره می کند! یکی از دعاهای پرمشتری و پر تکرار این دعا بود:

خداجون، آرزو می کنم که هر روز جمعه باشد!

شاید دعای خنده داری باشد برای بزرگ تر ها ، اما از نگاه فلسفی بسیار عمیق است و پر معنا.اگر دستی به سروگوش نگاهمان بکشیم و تعارفات بی مورد را هم قیچی کنیم و از همه مهمتر کاری به سن وسال دعا کننده نداشته باشیم صد البته آرزوی بالا، از عرفان و معرفت ناب هم بی بهره و کم بهره نیست گو اینکه همان کودک دبستانی با نیشخند خودش بما می فهماند که اگر شما هم لذت جمعه و تعطیلات را در می یافتید از خدا خواسته دیگری مثل پول و ماشین و شغل و .....طلب نمی کردید.مگر نه اینکه  اگر محبوبی چشم آدمی را پر کرد دیگر حکم خط کشی را پیدا می کند که همه عالم را با آن اندازه می گیرد. قانون عالم است . سن و سال هم ندارد . تنها تفاوتش در محبوب ها و خواسته هاست. گاه دنیایی محض است و به تعبیری زیر زمینی، گاه زمینی و گاه آسمانی بالاتر از ابرها و بعد هم عرش! گاه کودکانه است و به اندک قانع است و گاه اسم ورسمی می طلبد بس فراخناک و عریض و طویل!

با نزدیک شدن به ماه خدابد نیست این قاعده را این بار از زبان اشرف مخلوقات و عقل کل عالم یعنی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) بازخوانی کنیم که حضرتش فرمود:

لو علم الناس ما فی شهر رمضان لتمنت ان یکون سنه

(اگر مردم می دانستند چه برکات و فوائدی در ماه رمضان است آرزو می کردند که رمضان به جای یک ماه ، کل سال بود)

پیامبر شرط بزرگی را پیش پای ما نهاد . لو علم الناس...(اگر مردم بدانند و بفهمند و دریابند....)

آری ، رمضان سالی یک شرط بزرگ دارد و آن رمضان داری است. 

زمانی دنبال این بودم که بدانم که اینهمه ملت که به مکه می روند ودرمیانشان هم سالخورده وکم توان هم کم نیست چرا برای حاجی شدن باید  اینقدر اینور وآنور بشوند.یه روز در منا یه بار در مشعر وعرفات ،یه بار به این ستون سنگ بزن یه بار دیگه به اون ستون،به موها وزلف های قد کشیده نسل جوان وفانتزی هم رحم نمی کنند وهمه باید کچل شوندو خیلی باید های دیگر.شاید خیلی ها در ذهنشان بگویند چی می شد حاجی شدن مجازی هم راه می افتاد .یعنی همانطور که ما از پشت مانیتور (در حالیکه یک دستمان به سیب بند است ودست دگر به دوش یار!)راحت وارد صحن ایوان طلای امام رضا می شویم از همین جا هم به شیطان سنگ بزنیم .ما که بخیل نیستیم بجای هفت تا ،هفتاد تا می زنیم .اصلا به خودمان می زنیم نه به جای دیگر .اصلا بجای سنگ زدن بر ضد آمریکا واسراییل وانگلیس وخلاصه هر چند تا که گفتی راهپیمایی می کنیم.

فارغ از اینکه همه آنهایی که چیزی سرشان می شود متفق القولند که خود مکان تاثیرات وانرژی هایی دارد که از طریق کانال های تلویزیونی وماهواره ای ومجازی نمی توان آن را دریافت کرد،باید بدانیم که فلسفه اعمال حج نوعی پاسخ بنیادین ودرست ودرمون به این سوالات ماست.فقط در یه قلم در مورد عرفات هزار پستی وبلندی عرفانی ومعرفتی وجود دارد.وقتی آدم وحوا از بهشت به این خراب شده یعنی زمین هبوط کردند طبق بعضی روایات همدیگر را در سرزمین عرفات شناختند.عرفات بمعنای شناختن است.شناخت خود ،دیگران ،خوبی ها،مکر شیطان وهزار چیز دیگر.منوی استفاده از دستگاه خلقت عرفات وروز عرفه ،دعای عرفه سیدالشهداست.آنجا تازه می فهمی که تو کیستی؟شناسنامه وجودی ات  چیست؟بتو یاد می دهد که در سازمان خلقت آیا مثل بچه سر راه بودی وناخواسته به این گیتی آمدی ویا اینکه زمین وزمان ونهنگ ومورچه وکوه اورست برای یمن وخدمت رسانی به حضرتت آفریده شدند؟چه بودی وچه شدی؟در دعای عرفه خدا را نه بخاطر نعمت های دم دستی ،بلکه به این خاطر شکر می کنی که خدایا سپاسگزارم که به من فهماندی که جاهلم.عرفه حقیقت و مغز عرفات است.همان حقیقتی که مردم زمانش متوجه نشدند ودر این میان سر حسین بریده شد تا شاید بفهمند.شش ماهه ونور چشمی ها قربانی شدند تا ما برای همیشه بخوانیم :

وبذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهاله وحیره الضلاله 

شب جمعه شب خاصی است .کنتور حسابرسی خدا بی امان شماره می اندازد.هم گناهان دوبله وسوبله حساب می شود وهم طاعت هاوخوبی ها.شب جمعه در فرهنگ ما با سوز ونیاز کمیل همراه شده است.شبی همراه با شادی ها وخوشی ها.شب نوشته های بلاگی در شب جمعه هم صفای خاص خودش را دارد.وصد البته شب جمعه شب آماده باش هم هست شاید که جبرئیل بانگش را در آسمان بزند وما خواب باشیم .بعضی شعرها هم مخصوص شب جمعه است