شعبان را شعبان نامیدند چراکه طبق فرمایش پیامبر، رحمت الهی در این ماه شعبه شعبه شده وگستره بیشتری پیدا می کند.گام دومین است برای رسیدن به ماه خدا وضیافت آن.

ماه عجیبی است شعبان!

در میان دوازده ماه قمری، دو ماه از بقیه متمایزند.یکی محرم ودیگری شعبان .اولی هیچ مناسبت شادی ندارد و دومی هیچ شهادت و وفاتی را به خود راه نداده است.ماهی است تماما شادی وطراوت.ماه ملی جشن وشادی  نام بدی برای آن نیست.

اما،

به قول ظریفی ماه شعبان هم بدون نام حسین نمی شود.طلیعه ماه با حسین و شخصیت های کربلائی یعنی امام سجاد(ع)و قمر بنی هاشم شروع می شود واین هلال ،بدر کاملش در نیمه شعبان است.شاید خدا با زبان تکوین می خواهد به ما بگوید برای مهدی یاوری ابتدا باید حسین یاری کرد.مقدمه قیام امام زمان کربلا بود واز همه مهم تر.ماه نیمه شعبان برای اینکه به اینجا برسید قبلا خمیدگی یک هلال را تحمل کرده است،آه سکینه را دیده وصبر وشکیبائی زینب را.

به تعبیر قرآن کریم نعمت های خداوندی آنچنان رقمشان بالاست که اگر دریاها مرکب شوند ودرختان قلم باز از شمارش تمام آنها عاجزیم.با اینحال در میان همین نعمت های دم دستی بعضی شان حسابی در بورسند و طالبشان زیاد است وبرخی دیگر غریبند ومظلوم! اصولا در طول تاریخ بشر نعمت هایی که مربوط به شکم وحوالی آن می شده است همیشه مشتری خودش را داشته است اما بد نیست با چند قلم نعمت بدشانس! نیز آشنا شویم:

نعمت فراموشی

بله ،تعجب نکنید.فراموشی هم گاهی نعمت است.امام صادق فرمودند:بزرگ تر از نعمت حافظه برای انسان ،نعمت فراموشی است زیرا اگر فراموشی نبود هیچ کس از هیچ مصیبتی تسلا نمی یافت.(بحار،ج3،ص80) یعنی اگر این نعمت فراموشی نبود ما همیشه داغدار عزیزان از دست رفته مان بودیم و به هیچ وجه از لباس سیاه جدا نمی شدیم.خلاصه اش یعنی زندگی بی زندگی!

نعمت خستگی

انشاء الله که به حق پنج تن همیشه خسته وکوفته باشید! البته در راه طلب روزی حلال! پیامبر خدا(ص) فرمود:خداوند دوست دارد بنده اش را در راه طلب مال حلال خسته ببیند(ان الله یحب ان یری عبده تعبا فی طلب الحلال. کنزالعمال،ج4،ص4.ح9200)

نعمت دشمن داشتن

فراموش نکنیم که اکثر سخنان امام رضا (ع)در باب امامت ،در عصر مامون است.یعنی مناظره هایی که هشتمین خلیفه عباسی برای به زمین کوباندن هشتمین امام شیعیان به راه انداخت نتیجه عکس داد وخیلی از معارف از همین راه به دست من وشما رسیده است.نمی دانم چه کسانی این فکر غلط را در جامعه راه انداخته اند که باید با همه دوست بود! اگر چه باید دوستی حداکثری داشت اما فراموش نکنیم که تبری و دشمنی با دشمنان خدا یکی از بن مایه های شریعت ماست.

اخیرا یکی از سرشناسان اهل سنت فلسطین به دلیل مطالعه وتفکر در آیه 82سوره مائده شیعه شد.وی بیان داشت با خواندن آیه(و لتجدن اشد الناس عداوه للذین آمنوا الیهود)دریافتم که اهل ایمانی که طبق آیه ،یهود بیشترین دشمنی را با آنها دارد مردم ایران وشیعیان هستندوگرنه اسرائیل با سران ما نه تنها مشکلی ندارد بلکه سازش هم دارد!

نعمت مرگ

به دلیل حساسیت قضیه می رم سر اصل مطلب:

محمد بن مسلم از امام باقر(ع) پرسید: برای شخص کافر آیا زنده ماندن بهتر است یا مردن؟ حضرت با بیان قانونی جالب فرمودند: مرگ هم برای مومن نعمت است و هم برای شخص کافر.برای مومن نعمت است زیرا خداوند می فرماید(وما عند الله خیر للابرار -وبرای خداوند آنچه نزد خداست نیکوست) ودر مورد کافران هم مرگ نعمت است چرا که خداوند می فرماید(انما نملی لهم لیزدادو اثما-ما به به آنها مهلت می دهیم تا پرونده گناهشان سنگین تر شود).یعنی عمر زیادتر مساوی است با پرونده سنگین تر .پس چه بهتر که سبک بارتر برود.(بحار،ج6،ص34،ح33).

حالا هی بگید ما از مرگ می ترسیم!

آیات روح بخش قرآن و قال الباقر و قال الصادق های دل نواز را وقتی کنار هم بگذاریم چند علت برای مشکلات وسختی های روزمره ما عرضه می کنند که من به طور خیلی خلاصه به چند تا اشاره می کنم:

1-گاهی باید خون دماغ شوی تا به آسمان نگاه کنی

بعضی از مخلوقات قد ونیم قد انگار باور ندارند که اگر از دوربین کبریائی خدا به خودشان بنگرند ذره ای بیش نیستند .صبح علی الطلوع که می شود کلید انبارها و املاک وماشین های رنگارنگش را برمی دارد وتا شب آنقدر زیردستانش چشم وبله قربان  به خوردش می دهند که کم کم باور می کند می تواند با خدا شاخ به شاخ شود.می گوید من که همه چیز دارم .نماز و روزه  واین حرف ها مال گداهاست! این دسته از مخلوقات نمک نشناس واصطلاحا غافل گاهی باید خون دماغ اقتصادی وآبرویی وحتی جسمانی بشوند تا بفهمند بالای سرشان هم آفتابی هست! مثال این دسته دقیقا عین تماشاگران سینماست که باید محیط را برایشان تاریک کرد تا فیلم هستی را بهتر وعمیق تر ببینند.

2-گنج بی مار وگل بی خار نیست       شادی بی غم در این بازار نیست

به قول فلاسفه عالم ماده دار تزاحم است.ترجمه ساده اش یعنی اینکه من وشما نمی توانیم هم زمان هم در خانه مان باشیم وهم در خیابان ! برای رسیدن به هر مقصود وهدفی در این عالم باید از بعضی از خواسته های دست پائین تر چشم پوشی کنی.نمی شود هم دائما مشغول تفریح وفوتبال وسینما وکافی شاب بود واز طرف دیگر جزء نفرات بالای المپیاد ها هم شد.خیلی از مشکلات ما از این دست است.یعنی بخاطر عدم رعایت قوانین تکوینی عالم سرمان به سنگ می خورد ولی پای خدا می نویسیم.به عبارت بهتر درس نخوانده از خدا طلب مدرک می کنیم وبدون رعایت قوانین راهنمایی باز انتظار داریم که سالم به مقصد برسیم.

3-خربزه خوردن وپای لرزش ایستادن

خیل عظیمی از مشکلات و بد بیاری ها ترجمه آن لاین از معصیت وگناه وحتی فکر آنست.قانون مربوط به این بخش در آیه 30سوره شوری آمده است.(و ما اصابکم من مصیبه فبما کسبت ایدیکم )یعنی بسیاری از مصیبت ها وبلاها بخاطر سوء سابقه خود انسانها وبه قول علما اثر وضعی گناهان است.حوادثی مانند بیماری ،ترس افراطی،عدم  توفیق دعا،نداشتن حال خوش در راز ونیاز با خدا،بی برکتی ،فقر،فراموشی، خشکسالی وجوانمرگ شدن در برخی موارد مصداق بارز این دسته اند.از آن جا که نمی شود سر خدا را شیره مالید روایات می گویند این مصیبت ها به روزند ! یعنی گناهان جدید مساوی است با بلایا وبیماری های جدید تر.یعنی اگر در قدیم سخن از طاعون وپیسی بود امروز سخن از ایدز وبیماری های آزمایشگاهی است.

4-آتش بیار وخرمن عشاق را بسوز      کاتش کند پدید که عود است یا حطب

خیلی از مشکلات وسیله امتحان ماست که آیا عاقلیم یا عاشق؟ امتحانی است که می خواهد رتبه ما را در سازمان کلان هستی بالاتر ببرد.هر چه باشد در لغت نامه ها هم ظفر بعد از صبر آمده است.خداوند در آیه 155 سوره بقره می فرماید:(ما شما را با مقداری ترس وگرسنگی وکم شدن اموال وفرزندان و منافعتان می آزماییم و در این میان به صابران واهل شکیبایی بشارت بده).

آقا صبر معجزه می کنه! یعقوب در ابتدای پروسه انتظار یوسفش وجود او را در چاه نزدیک خانه اش تشخیص نداد ولی در انتهای صبر جمیلش بوی گمگشته اش از فاصله ای بیش از دو هزار کیلومتر تشخیص داد.هر چه باشد به قول اس ام اسی ها ! رنگین کمان پاداش کسانی است که تا آخرین قطره زیر باران می مانند.

5-نگو گرفتاری ،بگو گرفتِ یار

خیلی از گرفتاریها در حقیقت گرفت یارند .از همان دسته اند که حافظ می گوید زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت.له له زدن عاشق است برای اینکه معشوق مال خودش باشد.اگر در قلب محبوبش یعنی انسان مومن ذره ای فکر گناه بیفتد تمام جاربرقی های خلقت بکار می افتند که ولو با ایجاد دست انداز او را بخود بیاورند تا تلف نشود.گاه قصه از این فراتر است.گاهی عدم استجابت دعای خوبان عالم صدای ملائکه را هم در می اورد . مولانا چه زیبا به تصویر کشیده:

پس ملائک با خدا نالند زار                 کای مجیب هر دعا وای مسجار

بنده مومن تضرع می کند                  او نمی دارد بجز تو مستند

حق بگوید این نز خواری اوست           عین تاخیر عطا یاری اوست

خوش همی آید مرا آواز او               وان خدایا گفتن وان راز او

نمی دونم تابحال با فرزند خردسال یا برادر  وخواهر کوچکتان پازلی را کامل کرده اید یا نه؟ پازل ها چند دسته اند.بعضی هاشان که الحق والانصاف برای همان سنین خردسالی به درد می خورند.کوهی کاملا بزرگ ویکرنگ که دوسوم کل مساحت پازل را گرفته همراه با خورشیدی کوچک درکنار آن!! اما پازل ها یا به قول قدیمی تر ها  همان جورچین ها ، گاه سخت تر وپیچیده تر می شوند به طوری که تکمیل آن ساعت ها وقت می برد.در آن پازل های ساده با کنار هم گذاشتن چند قطعه ،حتی شیر عقل ها هم تا آخر خط را می خوانند و تصویر را حدس می زنند ولی بعضی پازل های پیچیده تر تا قطعه آخر سر جایش قرار نگیرد بطور یقینی نمی توان تصویر آن را پیش بینی کرد.

حال اسلام عزیز را بر مبنای مذهب شیعه به عنوان پازلی در ذهن خود تصور کنید.توجه داشته باشید که ادعای دین ما جهانی بودن و هم چنین جاودانگی و مانایی است،یعنی ادعا دارد که نه فقط برای یک زندگی ساده متکی بر دامداری هزار وچهارصد سال پیش جزیره العرب بلکه برای زندگی در عصر ریزتراشه ها وکرات فضایی و حتی شهرک های مجازی والکترونیکی هم برنامه جامعی پیشکش کرده است.برنامه ای که تا اتاق کار وخواب  انسانها هم سرک می کشد و تا آستانه قبر و بلکه داخل قبر هم او را همراهی می کند.حال باید پرسید این پازل آیا ساده ودبستانی است به طوریکه هر کسی از راه برسد می تواند آن را جفت وجور کند یا نیاز به کاردان وکارشناس دارد.حدود سیزده سال پیش در مجله کیان این گونه نوشتند که  دین لباسی است که ستر عورت می کند و بس!(یعنی اگر برنامه ای هم دارد حداقلی است وحاجات ساده یک زندگی حداقلی را می تواند برآورده کند اما حاجات بزرگ تر آنهم در یک زندگی پیچیده را برآورده نمی کند)قاعدتا طبق این نگاه قرائت های مختلف از دین و متون دینی ولو  قاری  وارائه دهنده آن چاقو کش سر محل هم باشد معنا و رسمیتی می یابد و سناریوی خود مجتهدی و اسلام منهای روحانیت زودتر به سرمنزل مقصود می رسد .

حال باید انصاف داد  مکتبی که راضی نیست حتی فردی ترین عبادات مانند اعتکاف در جائی غیر از مسجد جامع که نماد حضور اجتماعی امت اسلام است برگزار شود آیا می تواند پازلی این گونه پیش پا افتاده باشد!؟.اینقدر توصیه به حضور در اجتماع و رسمی دانستن تجارت وکسب وکار بعنوان راهی از راه های سیر وسلوک آیا با نگاه ستر عورت  بودن منویات الهی!سازگار است ؟مکتبی که امام اولش می گوید در مردم باش ولی با مردم مباش(کن فی الناس ولاتکن معهم )آیا فقط برای ضرورت ها آمده است.پس آرمان شهر مهدوی چه می شود؟تکلیف قطعات باقیمانده که فقط با ظهور عالم به 27 حرف علم ودانش به سامان می رسد چه می شود؟ برای چیدن قطعات این پازل یا باید مجتهد در دین شد ویا باید متواضعانه نگاه کرد که نائبان عام امام زمان به چه سان خرد وکلان شریعت را کنار هم می چینند تا جذابیت دین پیامبر خاتم اسیر رنگ و لعاب آخرالزمان نشود.

کمی انصاف شاید....