مفاتیح یا کامل تر بگویم مفاتیح الجنان یکی از دم دست ترین کتاب های مذهبی در کشور ماست.گزافه نیست اگر بگوییم در کنار هر قرآنی اگر چه کمتر نهج البلاغه ویا صحیفه سجادیه یافت می شود! ولی براحتی می توانید کتاب قطور ومفصل شیخ عباس قمی را پیدا کنید.حتی در میان جماعتی که حداقل ظاهرشان به تیپ متدینین نمی خورد در بعضی زمان ها ومکان ها مانند روز کنکور! ویا در بعضی بیمارستان ها این کتاب، حسابی توی بورس می رود و دست به دست می شود.

جالب است اگر بدانید که نویسنده معروف ترین کتاب دعا در عصر وزمانه ما ،هدفش از نگاشتن آن را جلوگیری از یک بدعت بزرگ  معرفی میکند.مرحوم شیخ عباس سفره دلش را در اواسط کتاب مفاتیح بعد از زیارت وارث برای خوانندگان باز کرده و می گوید گسترش کتابی جعلی ومالامال از دروغ وجعلیات بنام مفتاح الجنان او را بر آن داشته است که این کتاب را با نام مفاتیح الجنان تالیف کند.

در اخلاص مرحوم شیخ المحدثین کسی اندکی شک وشبهه ندارد چه اینکه تنها اخلاص است که می تواند اینچنین اثری را به خانه های مسلمین نفوذ داده وماندگار کند.اما مشی جامعه دیندار ویا حداقل دوست دار دین خبر از یک فاجعه وبدعت جدید  می دهد.به زیان بهتر قدم به قدم یکی از مهم ترین نشانه های آخرالزمان بر ما هویدا می شود وآن متمرکز شدن مردم بر روی مستحبات وغفلت چشم گیر از واجبات وفرائض است.کم نبوده اند عزادارانی که چشم خود را بر نماز ظهر عاشورا بسته اندو زیاد دیده ام معتکفانی را که بدیهی ترین مسائل شرعی را نمی دانند.این غفلت در میان زنان متدین بیشتر به چشم می خوردچه اینکه  بسیاری از روضه های زنانه ودعاهای آنچنانی که  بعضا از روی چشم وهم چشمی هم  انجام می شود سهم چندانی در با حیا بودن وعاری بودن از غیبت وتهمت در همان جلسات را ایفا نکرده اند.

مفاتیح خوب همنشینی برای کتاب وحی است به شرط اینکه در جای خودش استفاده شود.مفاتیح دعا ها وزیارات اصیل را بما عرضه میکند وخلا مستحبات را به طور چشمگیری پر می کنداما برای واجبات ومحرماتمان چه کرده ایم .آیا جای خالی رساله های عملیه را در خانه ها احساس نمی کنید؟

مفهوم انتظار از تاریخی ترین مفاهیم و ارزش ها در میان بشر است.گذشته از ادیان الهی حتی الحادی ترین مکاتب هم به نوعی وعده نجات داده وظهور یک منجی را دور از دسترس ندانسته اند.اما کم نبوده اند ارزش ها ومفهوم های مقدسی که بخاطر  کم کاری ویا هوای نفس مثله شده اند و به ضرب چاقوی بدفهمی مجروح گشته اند.از شما چه پنهان که یکی از همین کلمات وگزاره های مظلوم همین بحث انتظار فرج است که طبق فرمایش پیامبر افضل اعمال بوده وعبادت به حساب می آید.

اما شرح این مظلومیت!

انتظار ها  در یک تقسیم اولیه بر دو دسته اند.بعضی انتظار ها هستند که انسانها توان عقب انداختن ویا جلو انداختن مطلوب را ندارند وبعض از انتظار ها برعکسند،یعنی حسن اختیار ویا سوء اختیار آدمیان در تعجیل ویا تاجیل آن حسابی کارساز و تاثیر گزار است.قسم اول مانند اینکه شخصی در میان اقیانوس گیر افتاده و تنها یک تنه درخت توانسته است که او را زنده نگهدارد.این چنین شخصی تنها مترصد رسیدن قایق نجات است وعملا هیچ کار دیگری برای زودتر رسیدن کشتی نجات نمی تواند انجام بدهد.مثال دسته دوم مانند انتظار یک مهندس برای افتتاح یک پروژه عمرانی است.کم نبوده اند طرح های عظیم ملی که بخاطر توانایی و ورزیدگی عوامل آن زودتر از موعد افتتاح شده اند و از سوی دگر کم ندیده ایم ساختمان های کوچکی که سالهاست باد و خاک می خورند!

خیلی از عاشقان امام عصر انتظار فرج حضرت را از نوع اول می دانند.این دسته از منتظر ین اگر چه از نوعی امید وهم چنین مقاومت بهره می برند اما عملا تنها هنرشان اینست که منتظر بمانند که علایم ظهور کی واقع می شود.منتظر ند دجال نامی خروج کند وگوشهایشان را تیز می کنند تا صیحه آسمانی را بشنوند.این گروه در خوش بینانه ترین حالت می گویند ما ظلم وفساد نمی کنیم ولیکن جلوی ظلم وفساد را هم نمی گیریم چون عمل ما تاثیری در زودتر واقع شدن ظهور ندارد.در قاموس این گروه لزوم نهی از منکر و جهاد با کافر و تبعیت از ولی فقیه ونائب امام زمان بیش از آنکه یک واقعیت شرعی والهی باشد نوعی مانور فقهی محسوب می شود!

اما انتظار نوع دوم علاوه بر امید ومقاومت دارای ویژگی مهم دیگری نیز هست وآن ویژگی حرکت و پویائی  است. دسته ای  از منتظران مانند گروه اول منفعل وسست عمل نمی کنند.اینان معتقدند بسیاری از دست اندازها وسرعت گیر های ظهور را خود ما می توانیم رفع کنیم.این گروه توقع معجزه ندارند که صرفا شب بخوابند وصبح بیدار شوند  و ببینند صیحه انا المهدی بلند شده است.منتظران دسته دوم اولا مراقبند که با گناه ومعصیت موجب تاجیل وعقب افتادن ظهور نشوند و ثانیا با نهی از منکر وتبعیت محض از مرجعیت در پی تعجیل در ظهورند.مهم ترین فلسفه غیبت از نگاه این گروه عدم وجود کمی وکیفی یار است.این گروه در پی زمینه سازی ظهورند وبه تعبیر روایات زاهدان در شب هستند ودر روز همچون شیر غرنده به سپاه ظلم می غرند.(رهبان بالیل ،لیوث بالنهار).اینان گنج هایی هستند که از جنس طلا ونقره نیستند.عزمی نافذ دارند وشهادت طلبند.وصد البته در کنار همه اینها دعا را هم فراموش نمی کنند.

حال به روایات انتظار نگاهی دوباره کنیم؟

پیامبر اکرم(ص) فرمود:برترین اعمال امت من انتظار است(افضل اعمال امتی الانتظار).وهمو فرمود:انتظار فرج خود عبادت است(انتظار الفرج عباده)و در حدیث دیگری چنین سرود که منتظر امر ما،چونان کسی است که در راه خدا به خون خود غلتیده باشد(المنتظر لامرنا کالمتشحط بدمه)

حال خود قضاوت کنید که کدام نوع انتظار عبادت،افضل اعمال وبه مثابه در خون غلتیدن در راه خداست؟

پریشب ها!! با چندین فروند از خویشاوندان رفته بودیم به باغی برای سیاحت.نماز مغرب و عشاء را که خواندیم صحرای محشری بپا شد که نگو و نپرس.از انس وملک گرفته تا درختان انار دور وبرمان همه دربه در به دنبال وسیله ای برقی بودند به نام تلویزیون! همه جا پرشد از حرف ساختمان و پزشکان و نازنین وخانم شیرزاد.بعد از مدت ها خویشاوندان ریز ودرشت ،متحد وچانه به دست،تخمه به دست وخربزه در گلو،در کنار هم دیده شدند وشروع شد تیترا‍ژ سریالی بنام ساختمان پزشکان!

اما در این ساختمان پزشکان چه می گذرد؟

اگر بسان مقاله نویسان در پی کلمات کلیدی این طنز باشیم دو واژه رمز آلود زن و پول پربسامدترین واژگان این مجموعه را رقم می زنند.کلان سالان واصطلاحا سالخوردگان این ساختمان در انحرافی بس زاویه دار از مبانی ارزشی و اخلاقی ما ،نه بعنوان مشاورانی ناصح ودلسوز ، بلکه انسانهایی پول پرست،کلاّش و کلاهبردار،آبرو بر،بی دقت وحتی گاه کودن واحمق معرفی می شوند.

در این ساختمان عجیب، برادر شوهر خانواده همین جور سرش را پائین می اندازد ونور بالا! راست می رود خانه زن داداش.زن داداشی که به اقتضای سیمای جمهوری اسلامی حجاب دارد ولی قاعدتا و بر حسب واقع در خانه خویش بدون حجاب ومشغول استراحت ویا خانه داری است.همین برادر شوهر داستان،محترمانه ترین ناسزایش (به تو چه) است و تازه ترین هجویات را به مخاطبان کم سن وسال خویش آموزش می دهد.

در این ساختمان ، مفهوم حیا  گاه به شیوه آمریکایی یعنی با چاقو وساتور وگاه به شیوه انگلیسی یعنی سلاح پنبه سلاخی می شود به طوری که عمق مثله شدن اخلاق را می توانید از پشت پنجره های آن ،مفت ومجانی به تماشا بنشینید. طبیب نقش نخست این ساختمان،خود دردمندترین نقش ها را بازی می کند وکسی که خود دچار شدیدترین شکست زندگی شده است قرار است دیگران را راهنمایی کند!

در خوش بینانه ترین حالت، ممکن است مهندسان ومعماران این بنای غیر اخلاقی! بگویند ما در پی آن بوده ایم که با نمایش حرکات ناشایست ،آن را طنز گونه نقد کنیم.دلسوزانه عرض میکنم که همیشه وهمه جا نمیتوان با نشان دادن(هست ها) ؛(باید ها ونباید ها) را به کرسی نشاند.صدا و سیمای ما در این مورد یک تجربه تلخ دارد وآن هم مساله دوستی دختر وپسر قبل از ازدواج است.ابتدا خواستند بفهمانند که این ارتباطات هست ونباید باشد ولی رویه جور دیگری رقم خورد بطوریکه مذهبی ترین سریال ها هم از تیغ این اشتباه در امان نماند واز نوعی girl play رنج می برد.

کوتاهه این که، پزشکان این ساختمان،نه خودشان،نه منشی هاشان،نه همسر وبرادرشان ونه پدر ومادرشان هیچ کدام دغدغه اخلاق این جامعه را ندارند.

شعبان را شعبان نامیدند چراکه طبق فرمایش پیامبر، رحمت الهی در این ماه شعبه شعبه شده وگستره بیشتری پیدا می کند.گام دومین است برای رسیدن به ماه خدا وضیافت آن.

ماه عجیبی است شعبان!

در میان دوازده ماه قمری، دو ماه از بقیه متمایزند.یکی محرم ودیگری شعبان .اولی هیچ مناسبت شادی ندارد و دومی هیچ شهادت و وفاتی را به خود راه نداده است.ماهی است تماما شادی وطراوت.ماه ملی جشن وشادی  نام بدی برای آن نیست.

اما،

به قول ظریفی ماه شعبان هم بدون نام حسین نمی شود.طلیعه ماه با حسین و شخصیت های کربلائی یعنی امام سجاد(ع)و قمر بنی هاشم شروع می شود واین هلال ،بدر کاملش در نیمه شعبان است.شاید خدا با زبان تکوین می خواهد به ما بگوید برای مهدی یاوری ابتدا باید حسین یاری کرد.مقدمه قیام امام زمان کربلا بود واز همه مهم تر.ماه نیمه شعبان برای اینکه به اینجا برسید قبلا خمیدگی یک هلال را تحمل کرده است،آه سکینه را دیده وصبر وشکیبائی زینب را.

به تعبیر قرآن کریم نعمت های خداوندی آنچنان رقمشان بالاست که اگر دریاها مرکب شوند ودرختان قلم باز از شمارش تمام آنها عاجزیم.با اینحال در میان همین نعمت های دم دستی بعضی شان حسابی در بورسند و طالبشان زیاد است وبرخی دیگر غریبند ومظلوم! اصولا در طول تاریخ بشر نعمت هایی که مربوط به شکم وحوالی آن می شده است همیشه مشتری خودش را داشته است اما بد نیست با چند قلم نعمت بدشانس! نیز آشنا شویم:

نعمت فراموشی

بله ،تعجب نکنید.فراموشی هم گاهی نعمت است.امام صادق فرمودند:بزرگ تر از نعمت حافظه برای انسان ،نعمت فراموشی است زیرا اگر فراموشی نبود هیچ کس از هیچ مصیبتی تسلا نمی یافت.(بحار،ج3،ص80) یعنی اگر این نعمت فراموشی نبود ما همیشه داغدار عزیزان از دست رفته مان بودیم و به هیچ وجه از لباس سیاه جدا نمی شدیم.خلاصه اش یعنی زندگی بی زندگی!

نعمت خستگی

انشاء الله که به حق پنج تن همیشه خسته وکوفته باشید! البته در راه طلب روزی حلال! پیامبر خدا(ص) فرمود:خداوند دوست دارد بنده اش را در راه طلب مال حلال خسته ببیند(ان الله یحب ان یری عبده تعبا فی طلب الحلال. کنزالعمال،ج4،ص4.ح9200)

نعمت دشمن داشتن

فراموش نکنیم که اکثر سخنان امام رضا (ع)در باب امامت ،در عصر مامون است.یعنی مناظره هایی که هشتمین خلیفه عباسی برای به زمین کوباندن هشتمین امام شیعیان به راه انداخت نتیجه عکس داد وخیلی از معارف از همین راه به دست من وشما رسیده است.نمی دانم چه کسانی این فکر غلط را در جامعه راه انداخته اند که باید با همه دوست بود! اگر چه باید دوستی حداکثری داشت اما فراموش نکنیم که تبری و دشمنی با دشمنان خدا یکی از بن مایه های شریعت ماست.

اخیرا یکی از سرشناسان اهل سنت فلسطین به دلیل مطالعه وتفکر در آیه 82سوره مائده شیعه شد.وی بیان داشت با خواندن آیه(و لتجدن اشد الناس عداوه للذین آمنوا الیهود)دریافتم که اهل ایمانی که طبق آیه ،یهود بیشترین دشمنی را با آنها دارد مردم ایران وشیعیان هستندوگرنه اسرائیل با سران ما نه تنها مشکلی ندارد بلکه سازش هم دارد!

نعمت مرگ

به دلیل حساسیت قضیه می رم سر اصل مطلب:

محمد بن مسلم از امام باقر(ع) پرسید: برای شخص کافر آیا زنده ماندن بهتر است یا مردن؟ حضرت با بیان قانونی جالب فرمودند: مرگ هم برای مومن نعمت است و هم برای شخص کافر.برای مومن نعمت است زیرا خداوند می فرماید(وما عند الله خیر للابرار -وبرای خداوند آنچه نزد خداست نیکوست) ودر مورد کافران هم مرگ نعمت است چرا که خداوند می فرماید(انما نملی لهم لیزدادو اثما-ما به به آنها مهلت می دهیم تا پرونده گناهشان سنگین تر شود).یعنی عمر زیادتر مساوی است با پرونده سنگین تر .پس چه بهتر که سبک بارتر برود.(بحار،ج6،ص34،ح33).

حالا هی بگید ما از مرگ می ترسیم!