با امامت امام جواد علیه السلام جامعه شیعی برای نخستین بار با کودکی نه ساله مواجه شد که ردای امامت را بر دوش کشیده و به مثابه جدش علی علیه السلام از هر چه بپرسند می داند و جواب می دهد. این بار اما امامت جلوه هستی شناسانه خود را رو کرد گو اینکه با امامت محمد بن علی الجواد(ع) جامعه شیعیان به خوبی معنا و مفهوم علم لدنی را لمس می کردند و می فهمیدند امامت منصبی نیست که انتخابات و دور هم نشینی عوام یا خواص جامعه آن را تعیین کند  .

بر خلاف کسانی چون دکتر مدرسی در کتاب مکتب در فرایند تکامل که سعی می کنند زمانه امام نهم  و مفترض الطاعه بودن یک انسان نه ساله در جامعه شیعی را دلیلی بر نفوذافکار غالیانه در ان روزگاران بدانندباید گفت اینکه یک کودک بعنوان حجت الهی معرفی شود جدید نبود چه اینکه این مردمان بارها در قران از زبان کودک گهواره نشین عیسی نام خوانده بودند: انی عبدالله اتانی الکتاب و جعلنی نبیا اگرچه این تجربه برای اولین بار در میان امامت خاصه رخ می داد ولی با روی دادنش نقش مهمی در استحکام و زدودن تردید در میان شیعیان داشت تا برای همیشه حساب امامت را از حکمرانی ظاهری و قالب هایی چون سلطنت وخلافت ظاهری جدا کنند.

و این پرونده برای همیشه مفتوح است...




برچسب ها : امام جواد برچسب ها : دین